Azam Ali ve Niyaz

Azam Ali'nin guzel sesiyle iki yil once Gulden'in sayesiyle tanismistim. Gecenlerde Iran'li bir arkadasimin verdigi CD ile tekrar hatirladim Azam Ali ve kendisinin kurdugu Niyaz grubunu. Niyaz, Bektasilerde kisinin diz cokerek dedenin sag ve sol omzunu opmek suretiyle saygi gosterme bicimine verilen admis. Kisaca babaya saygi demekmis yani. Etnik-mistik muzik yapan grubun 2005 yilinda cikardigi ilk album, grupla ayni adi tasiyor. Ikinci albumleri "Nine Heavens"'i da 2008 yilinda cikarmislar

Ilk olarak, iki avci arasindaki diyalogu anlatan "the Hunt" parcasini dinlemistim. Avcilardan biri gidip tavsan, geyik, guvercin ve sulun avlamayi onermesine karsin diger avci buna siddetle karsi cikmaktadir. Cunku bu hayvanlar ona sevdigini hatirlatmaktadir. Olume ve oldurmeye karsidir diger avci. Farscanin melodisi ve dunyanin en koklu kuturlerinden aldigi bir ruhla anlatiyor Azam Ali bu iki avcinin hikayesini. Azam Ali sadece farsca soylemiyor. Turkce, Kurtce, Ispanyolca, Hintce, Urduca ve Ingilizce soyledigi sarkilarin cogunda muthis bir tini var.

Tahran dogumlu olan Azam Ali, 4 yasinda ulkeyi terkedip Hindistan'da yasamak zorunda kalmis. Islam devriminin ardindan da Amerika'ya dusurmus yolunu. Los Angeles'ta muzik egitimi almis ve daha sonra Greg Ellis ile Vas isimli grubu kurmuslar. Calismalari "In the Garden of Souls" da dogu mistizmi, zil sesleri, yuksek bir ritim ve garip bir huzun var.

"New Heaven" adli album, kaynak kisisi Sabahat Akkiraz olan "Beni Beni" deyisiyle basliyor. Bircok ropartajinda Turkce'ye hayran oldugunu ve Turkiye'de yasayabilecegini, memleketimizde ozunden birseyler buldugunu soyleyen Azam Ali'nin muziginde ben de kendi ozumden birseyler buldum.