"Kendini boşuna harcamış olur insan
Dilediğine erer de sevinç duymazsa.
Yıktığın hayat kendininki olsun daha iyi,
Yıkmakla kazandığın şey kuşkulu bir mutluluksa..."
Kisacik bir omur bizimki...Kipkisa belki, koca cinarlarla, daglarla kiyaslaninca. Bundan oturu hepimiz daha cok korkuyoruz galiba yasamlarimizin bosuna harcanmis olabilecegi dusuncesinden. Koca sevdalar, basarilar, mutluluklar sigdirmak varken boslugun ortasinda olmak, golgeler arasinda kalmak, sahnelenen oyunun ne oldugunu anlamadan alkis tutmak...
Bosunalik mi yoksa elde edinildiginde duyulamayan sevinc mi daha kotu emin degilim. Ama duyulmaz olmadan sahnedeki golgenin sesi, kendi hayatinin mi yoksa baskasininkini mi yiktigini anlayabilmek pek de kolay degil sanirim.